Een enkele keer maak je het mee. Je vóelt dat er geschiedenis geschreven wordt. Als ik onder leeftijdsgenoten rondvraag zal bij veel van hen de val van de muur voor in de mond liggen. Of, waar was je toen de Twin Towers instortten? Vanaf nu is er nog zo’n vraag die we elkaar zullen stellen: Hoe bracht jíj dat voorjaar door waarin de wereld thuis moest blijven?
Deze crisis raakt iedereen, en we weten nog weinig van wat op de lange duur de effecten zijn. Ook voor Buitengewoon is er in een paar weken tijd van alles veranderd. Voor leidinggevenden die onze mensen begeleiden bijvoorbeeld, op locaties van onze partners bestond de agenda hoofdzakelijk uit crisismanagement. ‘Heb ik nog wel werk voor mijn mensen?’ Daar ging en moest natuurlijk de eerste aandacht naartoe. Dat hierdoor de ervaringsplekken van kandidaten soms even in de wachtstand komen is vervelend, maar ook heel goed te begrijpen.
Wat we meemaken is een forse realitycheck, en dat geeft onzekerheid. Ik denk zelf dat het heel belangrijk is iedereen ‘op de postzegel van zijn eigen leven’ de ruimte te geven om die onzekerheid te mogen voelen. In de gesprekken die ik voer en de contacten die ik heb, neem ik daar de tijd voor. Het grote voordeel is daarbij dat tijd even niet dezelfde schaarste heeft waarmee ik in een normale werkweek kamp.
Ondertussen gaat de plaatsing en instroom van Buitengewoon in allerlei bedrijven gelukkig gewoon door. En meer dan dat. Afgelopen week hebben we bijvoorbeeld twee bevlogen projectmanagers verwelkomt in ons team. Laat ik me niet stoerder voordoen dan ik ben. In de eerste ‘paniek’ als gevolg van de lockdown is echt wel de vraag aan bod geweest of uitstel misschien toch beter was. Een goed gesprek met de holdingdirectie nam mijn zorgen weg. “Etienne, we staan vierkant achter de missie van Buitengewoon. Werk de plannen die er liggen uit, ga juist nu door met waar jullie mee bezig zijn.” Die steunbetuiging geeft energie en maakt me trots dat we onderdeel mogen zijn van dit mooie concern. Het is een hart onder de riem, en zeker niet alleen voor mijzelf.
Als mij in deze periode iets duidelijk geworden is, dan is het wel het commitment en de vastberadenheid binnen Facilicom Group om met Buitengewoon door te gaan. In hoogconjuctuur de handen op elkaar krijgen voor leuke, charmante initiatieven is één ding, maar aan alles merk ik dat de gezamenlijke missie ook nu recht overeind staat. Mensen met een extra kwetsbaarheid helpen we weer, of voor het eerst, aan een baan. Dat blijven we doen. Ik zie hoe dit naadloos aansluit bij een geluid dat in de samenleving sowieso steeds sterker wordt. De grotere waardering voor schoonmakers, beveiligers, thuishulpen - bij uitstek werk waarin we met Buitengewoon het verschil maken - is daar een mooi voorbeeld van.
Meer oog voor de wereld om je heen; als dat nu eens een van de dingen is die we met elkaar uit deze crisis mee mogen nemen…. We voelen met z’n allen dat de belangen van economie en maatschappij te ver van elkaar verwijderd zijn geraakt. Dat te veel mensen op de arbeidsmarkt buitenspel staan is zo’n economische wetmatigheid die we niet meer willen accepteren. En, dat hoeft ook niet, blijkt uit de mooie successen die we met Buitengewoon boeken. Zo kan je dus zelfs in tijden van onzekerheid zeker van je zaak zijn. Dankzij jou en al onze partners, zeg ik er dan onmiddellijk bij, die zich herkennen in onze missie en meedoen om onze talenten te plaatsen en te begeleiden. Deze bizarre periode schept daarnaast juist ruimte om vorm te geven aan een belangrijke wens, namelijk om op te gaan schalen naar regio’s in Nederland waar we nog niet actief zijn. Op die manier kunnen we straks nog meer meters maken, zodat meer mensen mee kunnen doen in een echte baan met echt inkomen. Onze talenten rekenen ook dan op jouw en onze steun. Samen doen we het gewoon en maken we het super!
Blijf gezond, we spreken snel.
