201913nov

Patty gaat vol overtuiging voor meer gelijkheid

201913nov

Mensen die nog maar kort in Nederland zijn aan het werk helpen? Dat is geen geringe opgave. Echt iets voor Patty Janszen (33) dus. Namens Buitengewoon zet zij de komende jaren haar tanden in een project waardoor statushouders binnen Facilicom versneld aan de slag kunnen.

Vertel eens; waar komt deze doelstelling vandaan?

“De aanleiding is dat het contract tussen het COA en Trigion is verlengd. Hierbij is de afspraak gemaakt om zoveel mogelijk arbeidsplaatsen te realiseren voor talentvolle nieuwkomers. De vraag om dit programma te managen is bij Buitengewoon neergelegd. Zo zullen we de komende jaren mensen die nog maar kort in Nederland zijn binnen ons bedrijf aan het werk helpen.”

Welke aanpak zie je voor je?

“Mijn doel is om een programma te ontwikkelen. Dat begint met een plan van aanpak, met een planning en het in kaart brengen van alle stakeholders. Vervolgens maken we afspraken over rollen en verantwoordelijkheden. Buitengewoon kan dit niet alleen, en ik al helemaal niet. We hebben collega’s binnen Facilicom nodig, gemeenten en ook het COA zelf natuurlijk om dit tot een duurzaam succes te maken.”

Wat maakt jou precies geschikt voor deze rol?

“Goeie vraag! (lacht). Nou, als proces- en projectmanager ben ik gewend om gestructureerd na te denken over de stappen die nodig zijn om een doel te bereiken. Daarnaast houd ik ook van het lobbywerk, mensen enthousiasmeren! Dat komt goed uit, want ik zal met heel wat partijen om tafel moeten om te bespreken; wie kan, wil en moet wat bijdragen?”

Wat zijn zoal de uitdagingen?

 “Nou, dat zijn er nogal wat. Om er een te noemen: we moeten echt onderzoeken op welke groep we ons richten. Van welke statushouders weten we bijvoorbeeld zeker dat we werk zoeken op de plek waar zij straks nog steeds wonen? En belangrijker is welke baan er bij de kandidaat zelf past. Het gaat dan onder andere over het moment waarop iemand instapt. De een wil misschien zo snel mogelijk aan het werk, terwijl de ander z’n hoofd vol heeft en bezig is met gezinshereniging. Zo’n uitgangssituatie bepaalt hoe groot de kans is dat iemand het redt in een baan.”

Heb je van dichtbij ervaring met achterstand?

“Persoonlijk ben ik nogal bevoorrecht, als ik kijk hoe goed ik het heb. Maar dat motiveert me juist. Niet voor niets ben ik al jaren voorlees-vrijwilliger. In die rol kom ik elke week een uur bij een gezin thuis om een kind van niet-Nederlandse afkomst te helpen met taalontwikkeling. Een uurtje, meer is het niet, maar je bent daarmee tegelijkertijd een soort contactpunt voor die mensen in een maatschappij waar alles nog vreemd aanvoelt. Bijdragen aan iets meer gelijkheid; daar wil ik voor staan.”